Певај брате!

Во првиот момент одлуката за забрана на емитување на македон­ска музика, која, на само еден ден пред ултиматив­­ниот рок, им беше дос­тавена на радијата и останатите електро­нски медиуми, делуваше како првоаприлска ше­га.

Но,  дека ЗАМП не се ше­гува и дека има сериозни намери да ги санкци­онира сите медиуми кои ќе се осудат да емитуваат македонска музи­ка (народна и забавна) се покажа, кога најпрво  по телефонското преду­­предување, а подоцна и преку и-мејл пораката, веќе наредниот ден,   на 20 септемеври, медиумите ја добија и писмената одлука на ЗАМП за прекинување со еми­ту­вање на македонска музика, зашто, во спротивно, сите кои ќе се оглушат на таквиот ултиматум ќе бидат дури и кривично санкциони­рани.

Иако,  до добивањето на таквата наредба од страна на ЗАМП, радијата и телевизиите имаа законска обврска да емитуваат најмалку по 50 отсто македонска музика, преку ноќ ЗАМП им забрани на медиумите да емитуваат музика од македонски автори испеана на нашиот мај­­чин македонски јазик.

Најдувајќи се меѓу че­­канот и наковалната, медиумите, плашејќи се од законските санкции, преку ноќ мораа да бараат алтернатива, и на­­место македонска музика, се одлучија да емитуваат друг вид музи­ка.

Во таква ситуација, голем број од медиумите се определија да емитуваат српска музика, па наместо македонските хитови и песните на Тамара, Тоше, Каролина, Евто Пупиновски, Благица Павловска, Елена,  радијата почнаа да пуш­таат песни од Аца Лукас, Здравко Чолиќ, Дара Бубамара, Шабан Шаулиќ, Мирослав Илиќ.

Во стилот на  песната “Певај брате“, на нај­­големиот број радија и телевизии неколку дена се емитуваа српски пес­ни и хитови, што кога е во прашање Македонија не е ништо ново, но, по забраната која дојде и од СОКОЈ (Србија), медиу­мите мораа да ја свр­­тат плочата и да еми­туваат друга стран­­ска музика.

Колку и да делува иро­­нично, сепак нависти­на е смешно, што ваквата забрана за емитување на македонска музика, ЗАМП ја даде,  наводно, за да ги заштити македонските автори и поради притисокот што ова здружение, во последно време, го има од Министерството за култура, кое ја дало под­­дршката за формирање на паралелното  зд­ружение за заштита на авторските права,  кое се вика СОКОМ МАП.

Според ЗАМП, по не­одамнешното одзема­ње на лиценцата на Здружението за авторски права на македонските автори ММИ, кое не векуваше многу, но кое никогаш не одговори на  тоа за што ги потроши парите што ги собра од медиумите, Министерст­вото  за култура застанало неоправдано зад новото здружение СОКОМ МАП, кое, по формирањето, излезе со до 50 отсто поевтина та­ри­фа за авторските пра­ва од ЗАМП.

И додека ЗАМП и СО­КОМ МАП се надмудруваат меѓу себе кој  на­вистина се бори за пра­вата на авторите,  медиумите кои на своите програми емитуваат музика и граѓаните на Ре­публика Македонија, ни криви ни должни, ста­наа жртви на нивната битка.

ЗАМП, претставувајќи се себеси како един­­ствено здружение кое, на­водно, се бори за заштита на автор­ски­те права на пејачите и музичарите, гледа на се­кој начин да го елиминира СОКОМ МАП од ко­н­куренција и да продол­жи неговиот монопол.

Колку ЗАМП се бори за правата на авторите тоа најдобро го знаат самите автори.

Иако за тоа најголе­миот број од нив молчат, сепак, дел од нив не кријат де­ка од ЗАМП најчесто добиваат симболични средства, кои не се ни за спомнување.

Но,  за тоа време пак ЗАМП дали по редовен, или по судски пат со години, буквално, ги дери граѓаните, радијата и телевизиите за емитува­ње на музика.

Тоа што најмногу чу­ди е што ова здруже­ние, како по правило никогаш не дало отчет каде и како ги троши огромните средства што ги собира, не само од медиумите, туку и од граѓаните.

Тоа што нај­мно­гу изненадува  во целата оваа рашомонијада е што, иако од забраната за емитување на македонска музика изминаа речиси повеќе од две недели, Министерството за култура се уште молчи и не се изјаснува како ќе се реши овој спор.

Министерството за култура, во сите изминати денови, не се изјасни јавно како ќе  се реши овој проблем, кој ги погодува не само авторите на песните, туку и слушателите, и медиумите, а има негативно влијание и врз идентитетот на граѓаните, кои ни криви ни должни поради кавгата на ЗАМП и Министерството за култура во својата земја мораат да слуша­ат странска и туѓа му­зи­ка.

Поради сето ова нај­погодени се радио­ди­фу­зерите, кои, според За­конот за радиодифу­зи­ја, се обврзани дневно  да емитуваат по 50 от­сто македонска музи­ка.

Со ваквата заб­рана за емитување на македон­ска музика тие не мо­жат да ги исполнуваат  законските обврски и мо­же да се случи да но­сат консеквенци и да би­дат казнети за неисполнување на законските об­врски.

Настрана тоа што со ваквите забрани меди­умите се доведени во очајна состојба, преку ноќ да ги менуваат сво­и­те плеј-листи и да бараат странска музика, за да емитуваат на радијата и телевизиите и што со тоа во никој случај не може да се прави промоција и негување на македонската музика и песна, за што се залагаше Владата со донесување на Законот за емитување на македонска музика.

 

Но за тоа кому е грижа. Певај брате! Српско и се е наше!

 

 

 

 

Автор: Менде Младеновски